Een jaar is voorbij

Een jaar is voorbij, 1 jaar is voorbij. Ik heb lang tegen deze dag, 5 november, opgekeken maar de dag is gekomen, onherroepelijk. 5 november, de dag dat de klok stil stond, de dag van het begin van de onbeschrijflijke leegte, een verdriet in een niet vermoedde dimensie, Hans is er niet meer.

Het jaar is voorbij gevlogen, ik heb er weinig van gemerkt, het is voorbij gegaan als een hele slechte film, zo een waar je bij in slaap valt. Maar ik ben niet in slaap gevallen en helaas, ik droom niet. Zo vaak ben ik wakker geworden, hopende dat je uit de slechtste droom van je leven zat, en eruit ontwaakte. Maar nee, ook dat is niet zo.

Het is waar, Hans is er niet meer, nooit meer….

Het is vreemd om te merken dat je hoofd ’t soms niet doet. Rondrijden op een brommer in ons geliefde Thailand, gewoon rondjes rijden als een stel snotapen, geweldig. Maar als je dan in je spiegel kijkt, rijdt er ineens niemand achter je! “verrek, waar is Hans?” Woorden van die strekking flitsten op mijn eerste reis zonder Hans door mijn hoofd, om direct erna te beseffen dat Hans niet achter je rijdt, niet kan rijden, nooit meer.

Onze geliefde trainingskampen, ondanks de tand des tijds veruit onze meest geliefde bezigheid. Als Hans je ’s ochtends om zes uur zingend wekte had je misschien 1 seconde de neiging om de deur stiekem op slot te doen, of net te doen alsof je sliep. Als Hazes er dan ook nog eens luidkeels bijkwam “kwam je je nest uit” en schoof aan tafel. Jazeker, want Hans had de koffie gezet, je broodjes stonden klaar, die had ie net daarvoor bij “ ’t Bakkertje” gescoord. Uiteraard echte pindakaas, meegenomen uit Holland maakte dat je dag perfect begon.

Begon… begon, ik kan er niet aan wennen, kan niet geloven dat ik begon moet zeggen. Natuurlijk moet je verder, natuurlijk zijn er lieve, geweldige mensen om je heen die het ook leuk maken, mensen die het leven de moeite waard laten zijn.

Maar die krater, die krater van verdriet en leegte is vers, is pas een jaar oud en gaat nog duizenden tranen vragen om zich te vullen…dat is de werkelijkheid.

Nada pode me separar do amor de Deus, niets kan mij scheiden van de liefde van God.

Staat geschreven op het graf van Ayrton Senna, zo is het.

Joop Kasteel