Rio, een open sollicitatie..

Net terug uit Rio, en natuurlijk deel ik dit.

Om te beginnen is het natuurlijk een droom scenario om in de mooiste stad van de wereld te zijn en er ook nog eens de Olympische Spelen te vieren. Vieren? Ja, helemaal, een feest dat zijn weerga niet kent.

Zoals gezegd de mooiste stad van de wereld, ik meen dat uit de grond van mijn hart, ik kom er al 22 jaar en de stad, het volk blijft me verbazen.

Natuurlijk kreeg Brasil er van langs in de aanloop naar de Spelen, het was niet af, het zou niet af zijn, het zou een flop worden en meer van dit soort geluiden. Deels terecht omdat het WK voetbal ons nog vers in het geheugen ligt en daar inderdaad de stadions niet af waren, ik was er zelf dus is dat een waarheid als een koe.

Ik heb veel evenementen bezocht en eigenlijk weinig of niets gemerkt van de verwachte chaos, niet meer dan als ik bij de Arena in Amsterdam kom bij een groot evenement. Met 50.000 mensen op de been is nu eenmaal een wirwar van mensen, beveiliging, politie en wegomleidingen, ook bij de Arena.

Prachtige Spelen dus, eindelijk mijn held Usain Bolt van zeer dichtbij gezien en de toch formidabele prestatie van Dafne staat ook op mijn netvlies. Bij mij ook even teleurstelling bij de 200 meter, we hadden toch allemaal op goed gehoopt en gerekend.

Toch ook hier en daar een maar…van mijn kant welteverstaan. Ik hoorde (en las) van verschillende Nederlandse sporters dat het eten in Rio wat tegenviel. Het drong eerst niet zo tot me door maar later lees je die woorden nog eens goed. Het eten viel wat tegen, “ je moest maar kijken wat je op je bordje kreeg..”.

Dat is voor mij volstrekt onbegrijpelijk. Er is dus geen kok mee of men maakt daar dus niet zijn eigen eten, men neemt niet zelf een en ander mee uit Nederland!!!! Ik heb een bodybuilding achtergrond, ik weet hoe goed die mensen eten en op hun eten kunnen letten, ook in een ander land. Ik ben ook 2 weken in Rio geweest en heb perfect gegeten!

Ik vraag me op zo’n moment af of er dan niemand is die daarvoor zorgt. Of bijvoorbeeld zo’n Chef d’Equipe niet een maand voor de Spelen iemand naar Rio stuurt om op pad te gaan naar goede supermarkten, goede producten en desnoods afspraken maakt om die producten te laten bezorgen in het Olympisch dorp.

Het kan toch niet zo zijn dat je een perfect patroon volgt, daar ga ik vanuit, en in Rio een vette hap naar binnen werkt. De woorden pizza en spaghetti heb ik in ieder geval voorbij zien komen. Nu is spaghetti nog niet zo’n ramp maar ik vrees de voorgeschotelde spaghetti wel! Hoe kan je dan 100% presteren!?

Hier laat men steken vallen, gewoon omdat in Rio, op elke plek van de wereld men gewoon goed kan eten. Nu zal dit niet alleen bij de Nederlandse sporters gebeurt zijn maar juist als je concurrent een vette hap voorgeschoteld krijgt, zorg jij toch dat je perfect eet.

Deze open sollicitatie is dus aan meneer Chef d’Equipe, ik doe de volgende keren de boodschapjes wel. Ik zeg erbij dat ik wel een biertje lust en niet altijd voor middernacht op bed ligt. Een kniesoor die daar op let. Toch…?

Ayrton Senna rust in vrede…