Keuzes maken

Een echte cliché, maar het leven bestaat uit bijna niets anders. Daar zit niets negatiefs bij, je mag alleen maar hopen dat je de juiste neemt. Ik kan je verzekeren dat je, zeker als je jong bent, je een aantal verkeerde keuzes maakt of gaat maken.

Dat is het voordeel van ouder worden, je hebt in je leven vaak al een vergelijkbare keuze gehad en het is dus niet de eerste keer dat je moet kiezen. Vaak neem je later dan wel de juiste. Meestal dan….

Nederland heeft er een serieuze medaille kandidate bij voor de Olympische Spelen van 2016 in Rio. Dafne Schippers is naar mijn mening een top 3 loopster op de 100 en 200 meter sprint, het koningsnummer van eigenlijk elk atletiekspektakel

Het feit dat ze kans maakt op een medaille komt mede doordat Dafne keuzes heeft kunnen, ik moet zeggen durven maken. Eigenlijk is ze een begenadigd atleet op de meerkamp, een onderdeel in atletiek waar 7 of 10 verschillende takken van atletiek aan bod komen.

Ik ben blij met haar keuze omdat ze naar mijn mening haar kansen in haar hele loopbaan vergroot. Om te beginnen door specialisatie; ze traint nu nog maar voor 2 onderdelen, de eerder genoemde 100 en 200 meter sprint. Speerwerpen, verspringen en hordes komen voorlopig niet meer aan bod. Die specialisatie zal vruchten afwerpen want ze kan zich nu nog een jaar voorbereiden op “slechts” 2 onderdelen.

Maar ook commercieel gezien, de koningsnummers, met name de 100 meter, brengen nu eenmaal internationale roem. Met alle respect, maar kan jij 1 kampioen op de meerkamp noemen zo uit het blote hoofdje? Dat doet nogmaals niets af aan de meerkamp maar dat is nu eenmaal de publieke opinie. Met vechtsporten is de zwaargewichtklasse ook het klapstuk van de avond, terwijl de lichtere klassen meestal mooiere technieken laten zien.

Die publieke opinie maakt dat je tijdens en na je carrière een goede boterham hebt en houdt, niet geheel onbelangrijk. Toch ben ik de laatste die er iets van zou zeggen of vinden als Dafne had gekozen voor de meerkamp, vooral omdat als je je hart volgt, je ook een keuze maakt. En dan is het ook goed.

Ik denk 1 van de ergste, domste dingen, is die je kan doen is niet je hart volgen of iets niet doen omdat je niet durft. Ik denk dat ik net na de wieg al prof wilde worden, maakte me niet uit waarin. En natuurlijk, zo’n beetje iedereen raadde mij het af, maar achteraf denk ik vaak dat de mensen het over zichzelf hadden. Ik heb de meest gekke redenen gehoord om “het” vooral maar niet te doen, niet te proberen. Het gekke is dat toen het lukte, toen ik kampioen werd, dezelfde mensen het altijd hadden geweten…”Jopie had het karakter” en “ik zei het je al” heb ik ontelbare keren gehoord.

Ik heb nieuws; de enigste die het wist was ikzelf omdat ik durfde te kiezen.

Tot de volgende keer,

JK.